احتمالا با شنیدن نام ژاپن ، کار و تلاش زیاد اولین مفهومی است که به ذهنتان می‌رسد. کره‌جنوبی با پیشرفت‌های چشمگیر اخیرش و چین به عنوان دومین اقتصاد بزرگ جهان و الگویی برای رشد اقتصادی و صنعتی شناخته می‌شوند. کشورهای شرق آسیا هر کدام ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که پشت این ویژگی‌ها مسیر و داستانی جذاب برای روایت وجود دارد. تایوان نیز از این قاعده مستثنی نیست. تاریخ این جزیره با اتفاقات بزرگ و ناگهانی گره خورده است.

 اسپانیایی‌ها و هلندی‌ها تایوان را در قرن هفدهم میلادی به عنوان مستعمره در اختیار داشتند و سپس چینی‌ها کنترل آن را مجدِداً بدست گرفتند. با آغاز جنگ بین چین و ژاپن در سال 1895 میلادی، چینی‌ها شکست خوردند و حاکمیت تایوان به دست ژاپنی‌ها افتاد. پس از پایان جنگ‌جهانی دوم و تسلیم ژاپن در برابر متفقین، چین کنترل تایوان را بدست گرفت. در جریان جنگ داخلی چین و به قدرت رسیدن کمونیست‌ها در این کشور، حکام غرب‌گرای چین به تایوان عقب نشینی کردند و در این جزیره ساکن شدند. به این ترتیب در سال 1949 سرزمین اصلی چین در اختیار دولت کمونیستی یا همان جمهوری خلق چین و تایوان در اختیار دولت غرب‌گرای جمهوری چین قرار گرفت. پس از این دوران، تایوان با حمایت غرب رشد سریع اقتصادی و صنعتی شدن را آغاز کرد.

تا پیش از این، اقتصاد تایوان متکی بر کشاورزی سنتی بود اما در این دوره با تکیه بر نیروی کار ارزان و فرهنگ کاری مناسب، برخی کارخانجات غربی بخصوص صنایع آلاینده و خطرناک به این جزیره منتقل شدند. در اواخر دهه 1960 و اوایل 1970 میلادی، با توسعه تایوان و افزایش سطح رفاه و دستمزد در این جزیره، خطر کوچ صنایع خارجی به دیگر کشورها، تایوان را تهدید می‌کرد. به همین جهت دولت تایوان موسسه تحقیقات فناوری صنعتی[1] را در سال 1973 به منظور انتقال تمرکز صنایع تایوان از نیروی‌کار به صنایعی نوآوری محور ایجاد کرد. سپس این سازمان در سال 1976 قراردادی را با شرکت آمریکایی RCA امضا کرد که طبق آن تکنولوژی و فناوری ساخت ویفرهای سیلیکونی مورد نیاز برای صنعت نیمه‌هادی به تایوان انتقال یافت. در همین سال 19 مهندس از تایوان برای آموزش در زمینه طراحی و تولید تراشه به آمریکا سفر کردند. سال بعد موسسه تحقیقات فناوری صنعتی، اولین کارخانه ساخت ویفر سیلیکونی را در تایوان راه اندازی کرد. این فرایند رو به رشد ادامه داشت تا اینکه در سال 1985 موریس چانگ، دانش آموخته مهندسی مکانیک از دانشگاه ماساچوست و مهندسی برق از دانشگاه استنفورد که در آمریکا وارد صنعت شده بود و مدیرعاملی شرکت جنرال اینسترومنت[2] را بر عهده داشت، با دعوت دولت تایوان به این کشور سفر کرد تا صنعت نیمه‌هادی را در آنجا گسترش دهد. چانگ در سال 1987 شرکت صنایع نیمه‌هادی تایوان[3] را بنیان‌گذاری کرد. در آن زمان شرکت‌های دارای کارخانه‌های ساخت تراشه مثل اینتل[4] و نک[5] که غول‌های سازنده تراشه‌های مجتمع محسوب می‌شدند، تراشه‌ تولید می‌کردند و شرکت نوپای تایوانی رقبای بزرگی را در مسیرش می‌دید……

پایان قسمت اول

                                                             تصویری ساختگی با هوش مصنوعی از اولین تراشه تولید شده توسط شرکت تایوانی

https://taiwantoday.tw/news.php?unit=6&post=9508

https://www.zoomit.ir/brand-story/339414-tsmc-brand-story

[1] ITRI (Industrial Technology Research Institute)

[2] General instrument

[3] TSMC (Taiwan Semiconductor Manufacturing Company)

[4] Intel

[5] NEC